Als je goed kijkt, zie je overal in het Wateringse Veld kunst. Klink op de linkjes om meer te weten over de kunstwerken.
Bomenmuseum
Of dat nu je eigen woonhuis is, het openbaar vervoer of je auto, als je in Wateringse Veld de deur uit stapt, dan stap je direct een museum binnen. Deze nieuwbouwwijk huisvest namelijk het bomenmuseum. Verspreid over de hele wijk heeft beeldend kunstenaar herman de vries langs straten, in plantsoenen en op pleinen zo’n 300 verschillende soorten bomen geplant. Per straat een andere soort.Bij elke boomsoort van het museum bevindt zich, zoals in een echt museum, een bordje met de Nederlandse naam en de vorm van het blad. Bovendien heeft de vries een boek bij het museum uitgeven waarin meer toelichting per boomsoort alfabetisch is te lezen. Eigenlijk bedacht de vries een arboretum maar dan op de schaal van een wijk.
herman de vries – Bomenmuseum (2008)
De Paprikabrug
Normaal gesproken maakt keramist Wietske van Leeuwen schalen en potten met deksels. Strakke wanden komen daar bij haar niet aan te pas. Van Leeuwen stapelt telkens eenzelfde vorm op elkaar. Ze gebruikt bijvoorbeeld schelpen, repen berenklauw of peren. Daarvan maakt ze tientallen afdrukken in klei die ze bovenop elkaar plaatst. Het resultaat is een weelderige, barokke vorm met een zorgvuldige afwerking. Verzamelingen van exotische objecten uit de natuur zoals die in de zestiende en zeventiende eeuw in rariteitenkabinetten (lees: voorlopers van het museum) werden samengebracht, zijn voor Van Leeuwen daarbij een inspiratiebron.
In 2006 nodigde Stroom Den Haag samen met de Ontwikkelingscombinatie Wateringse Veld Van Leeuwen uit om een keramisch werk voor deze nieuwe wijk te bedenken. Het werd een monumentale toepassing op een brug. Net als Hans van Bentem, Dora Dolz en Tejo Philips kreeg ook Van Leeuwen mee dat ze met haar ontwerp moest refereren aan de tuinbouw die hier vroeger zat.
Wietske van Leeuwen – De Paprikabrug (2011)
De Tuindersgeschiedenis (2011)
Voor de buurt Wateringse Binnentuinen zijn vier kunstenaars uitgenodigd die allemaal met keramiek werken. Ze hebben kunstwerken gemaakt ter verfraaiing van de bruggen en de vijver. Tejo Philips is een van hen. Hij heeft de drie bruggen naar het scholencomplex aan het Laantje van Salland van blauwwitte keramiek voorzien. Op het eerste gezicht lijkt het of hij vrolijk fruit en speelse groente in blauw heeft gemaakt. Maar schijn bedriegt. Kom je wat dichterbij, dan vraag je je af of het eigenlijk wel groente en fruit is wat je ziet.
Dat komt omdat Philips zijn tomaten een lampenfitting heeft meegegeven en zijn paprika’s heeft voorzien van een watersproeier. Dat combineren van het organische met het mechanische doet Philips in al zijn werk, of het nu autonoom is of toegepast zoals hier. In Wateringse Veld verwijst hij er expliciet mee naar het verleden. Vroeger vond op deze grond immers intensieve tuinbouw plaats. Zo verwijzen de druiventrossen naar de hier gekweekte Westlandse druif. Naast groente en fruit maakt Philips ook de kunstmatige technieken zichtbaar waarmee deze werden gekweekt. Een combinatie van natuur en techniek dus. Ook de leidingen, de boten voor transport en de kassen zelf heeft Philips teruggehaald. Die laatste zijn op de tegeltableaus aangebracht die de zitjes midden op de bruggen sieren.
Alle keramiek is in verschillende kleuren lichtblauw geschilderd. Daarmee legt de kunstenaar natuurlijk het verband met het wereldberoemde Delfts blauw. Tegelijkertijd refereert hij ook aan Delfland, het hoogheemraadschap waaronder vroeger Wateringen en nu Wateringse Veld valt. Dat waterschap voert een blauwwit logo.
Tejo Philips – De Tuindersgeschiedenis (2011)
FruitFaceFountain
In de vijver aan de Zevenwoudenlaan tussen de Westergo- en de Oostergosingel staat een bijzondere fontein. Deze fontein spuit niet alleen vrolijk, hij ziet er ook fris en letterlijk fruitig uit. Met een nek van prei, wangen van meloenen en aubergines als wenkbrauwen lijkt deze reusachtige kop zo weggelopen van een doek van Giuseppe Arcimboldo (1527-1593). In 1563 schilderde deze Italiaanse kunstenaar als eerste menselijke gezichten die waren opgebouwd uit alles behalve menselijke delen. Hij componeerde zijn koppen uit vissen, bloemen, groente en fruit.
Toen beeldend kunstenaar Hans van Bentem door Stroom Den Haag en Ontwikkelingscombinatie Wateringse Veld werd uitgenodigd een fontein voor deze nieuwe wijk te maken, nam hij de portretten van zijn zestiende-eeuwse collega tot uitgangspunt. Hij maakte er een eigentijdse versie van. Meer dan manshoog, tweekoppig, in kleurrijk geglazuurde klei en herinnerend aan de groenten en fruit die vroeger in Wateringen in de kassen en tuinderijen werden geteeld. Arcimboldo vermengde, geheel in overeenstemming met zijn eigen tijd wetenschap met mythe. Kijk maar naar de zeer nauwkeurig geschilderde planten en dieren waaruit hij zijn surrealistisch aandoende gezichten opbouwde. Van Bentem gebruikt die beeldtaal van Arcimboldo maar dan voor een decoratiever doel: een lekker uitziende fontein. Karakteristiek is dat Van Bentem deze fontein op een ambachtelijke manier heeft vervaardigd. Uit massieve blokken klei bouwde hij het geheel op om het vervolgens uit te hollen, in stukken te bakken en tot slot weer in elkaar te zetten.
Hans van Bentem – FruitFaceFountain (2012)
Meer info via onderstaande link:
John Wayne
Sinds september 2010 staat het ruiterstandbeeld van John Wayne op de belangrijkste verkeersas van de wijk. De emmer op zijn hoofd, het bosje bloemen en de plastic tas met tomaat verwijzen allemaal naar mysterieuze gebeurtenissen als de gevonden dode paarden en onverklaarbare tomatenhagel die in de bijbehorende novelle staan beschreven. Alle bewoners van Wateringse Veld ontvingen destijds dit associatieve, tot de verbeelding aansprekend boek. Zo creëert Serafijn een gezamenlijke geschiedenis voor de bewoners van deze Vinex-wijk.
Q.S Serafijn – John Wayne (2010)
Meer info via onderstaande link:
Voorzichtig schuimkoekjes
Je komt ze tegen langs het lange brede water dat centraal gelegen is in de buurt Hoge Veld in Wateringse Veld. Woorden en zinsneden als: ‘losgezongen’, ‘morgen zal ik hem tevoorschijn wachten’ en ‘schoongeklotst’ zijn er in de kademuren en in de houten vlonders gegoten en gefreesd. Soms poëtisch, soms glashelder, een enkele keer ronduit onbegrijpelijk. Zonder een vastomlijnde betekenis bieden ze ieder die aan dit water vertoeft genoeg stof om over te mijmeren.
Het idee voor deze woorden langs het water kwam van Marjan Schoenmakers. Voor haar werk is de ontmoeting met de ander cruciaal. Daartoe gaat ze met mensen in gesprek. Zulke gesprekken gaan over de locatie waar het gesprek plaatsvindt en over wat die persoon met die plek bindt. Soms publiceert zij naderhand flarden van de gesprekken op een bijzondere manier in boekjes.
Marjan Schoenmakers – Voorzichtig schuimkoekjes (2010)
Meer info via onderstaande link:
De Boomgaard
Bruggen zijn al sinds jaren ’30 bij uitstek bouwwerken voor decoratieve bouwelementen. De buurt Wateringse Binnentuinen wordt gekenmerkt door de vele waterpartijen waardoor een flink aantal bruggen en duikers van zorgvuldig gedetailleerd metselwerk gebouwd kon worden.
Er werden vier kunstenaars uitgenodigd die (ook) met keramiek werken en affiniteit met de onderwerpen van de lokale geschiedenis hebben. Het resultaat is een aantal bruggen en een fontein, vrolijk gedecoreerd met kleurrijk keramiek. We zien groente, fruit en de kassen waarin dat ooit hier werd gekweekt. Een ode aan de tuinbouwhistorie van Wateringse Veld. De keramiek werd geproduceerd in nauwe samenwerking met atelier Struktuur 68 uit Den Haag.
Dora Dolz (Barcelona 1941-2008) maakt naast haar schilderijen vele banken en reliëfs van keramiek voor de openbare ruimte. Terugkerende onderwerpen zijn het landschap en ook haar voorliefde voor decoratieve elementen als vruchten die haar mediterrane afkomst niet verloochenen. Zo ook op de gemetselde zijwand van de grote brug aan de Meijerijlaan.
Meer info via onderstaande link:
